Persoonlijke pitstop

De komende drie dagen begeleid ik een pitstop. Op Kasteel Slangenburg, het 17^e-eeuwse gastenverblijf van een abdij in Doetinchem. Mijn eigen, persoonlijke pitstop: ik ben de begeleider en ook de enige deelnemer. Drie hele dagen voor reflectie en plannen maken, wat een luxe. Het wordt een retraite, maar misschien meer nog een werkconferentie. Er is een concrete vraag: wat ga ik de komende drie jaar doen in mijn werk. En er is een globaal programma: dag 1 gaat over terugkijken en bezinnen, dag 2 wordt een toekomstverkenning, en dag 3 maak ik een plan voor de komende jaren. Voor rust en concentratie gaan de yogamat en een meditatiecd mee. En van mijn intervisiegroep leen ik de manier waarop we de dag altijd beginnen, met het zetten van een “intent”: hoe voel ik me op dit moment, wat is nu belangrijk voor mij, en wat wil ik dat deze dag mij gaat brengen. De vaste trainersattributen gaan ook mee: een rol papier, viltstiften, post-its, en niet te vergeten: muziek.

Voor inspiratie en input gaat taal mee. Taal van anderen en taal van mezelf. Literatuur over werken met je sterke punten. Eigenlijk een flutboek, maar er staan wel een paar hele mooie vragen in om aan jezelf te stellen. En iets over werken met de structuur van de emotie, van Yoka Brouwer. Misschien kan ik dat op dag 1 gebruiken voor de bezinning: wat heb ik de afgelopen jaren gedaan waar ik echt gelukkig van werd. Mijn cv, in drievoud: een uit 1998, een uit 2007 en een van nu. Het lijkt me interessant om te bezien of mijn taal van nu anders is dan mijn taal van toen. Peter Block, met Flawless Consulting. Niet om het te lezen maar als reminder dat er een evenwicht moet zijn in je werk tussen geven en ontvangen. Omdat je dan je werk met meer plezier doet, en ook omdat het een voorwaarde is voor kwaliteit. Theory U om in te bladeren, lezen is er nog niet van gekomen. Misschien gebruik ik het ook wel als brainstormmethode: het boek op een willekeurige bladzijde openslaan en dan aan de hand van wat je leest filosoferen over een thema. De NLP-map, altijd handig als ik een techniek wil gebruiken om een stap verder te komen. Het boek Werkconferenties laat ik thuis. De aanleiding voor deze pitstop was dat ik altijd op zoek ben naar wijsheid van anderen. En dat ik eigenlijk niet zo goed luister naar mijn wijze zelf. Dat ga ik deze drie dagen nu eens doen. In gesprek met mijn wijze zelf. En die wijze zelf heeft voldoende in huis voor het maken van een mooi programma én voor improvisatie ter plekke.

Ik neem ook nog wat andere delen van mezelf mee. De criticus* in mij bijvoorbeeld. Die zit bij voorbaat al in de weerstand: wat een navelstaarderij, zo’n pitstop. En wat een eigendunk. Kan dat trouwens niet gewoon thuis achter je bureau? En heb je wel een voldoende objectieve kijk op jezelf? Gelukkig gaat ook de dromer mee. Die verheugt zich al enorm op dat kasteel, en de inspiratie, en ’s morgens een keer naar de kerkdienst in de abdij wandelen, en de bijzondere andere gasten die er misschien zullen zijn. De dromer gaat de komende dagen veel ruimte krijgen. De criticus overigens ook, maar die mag pas aan het eind, als het gaat om haalbaarheid, marktkansen, verdienmodel. De doener in mij is al druk bezig. Met het programma, de inhoud van de koffer, het concretiseren van mijn doelen. Met kiezen: de iPad, de laptop, of gewoon alletwee? En kan er niet op dag twee al aan dat plan gewerkt worden, zodat we op dag drie aan de slag kunnen?

Vorige week kondigde ik op Twitter mijn plan aan. Er kwamen veel reacties. Blijkbaar zijn er meer mensen die zo’n pitstop als langgekoesterde wens hebben. De tweets leverden veel nuttige input op: Geef ruimte aan het onverwachte. Plan je dagen niet te vol. Vergeet je niet om lekker te genieten van rust en ruimte? Maak je een plan van aanpak of een “vanplan”? Dank voor deze adviezen, ze maakten dat ik als begeleider niet ben doorgeslagen, dan had het programma misschien wel van uur tot uur volgepland geweest. Misschien doe ik nog wel een beroep op mijn medetwitteraars of vrienden op facebook tijdens de pitstop. Of niet. Want misschien is het kasteel wel zo 17^e-eeuws, of de retraitesfeer er zo prettig, dat de buitenwereld ook echt even buiten blijft. Dat zou zo maar kunnen.

* De criticus, de dromer en de doener komen uit de Disney strategie, een methode voor brainstormen en planontwikkeling