Een zestienjarig meisje, depressief en suicidaal. Met ouders die ten einde raad zijn. De strijd om een goede plek voor haar en andere jongeren met ernstige problemen wordt gevoerd via de media. Iedereen legt ergens de schuld. Het ligt aan de wet, het ligt aan de gemeente, het komt door de zorg, er is niet genoeg geld. Maar mijn overtuiging is: daar ligt het niet aan. Het ligt aan ons, mensen, en aan wat we met ons laten gebeuren in organisaties. De medewerker van het sociale wijkteam, de gemeenteambtenaar, de wethouder, de psychiater, de bestuurder van de GGZ-instelling, de inkoper van de zorgverzekeraar: het zijn allemaal mensen. Die een ander mens in de kou laten staan. We moeten ophouden met zijn allen in de dramadriehoek rond te hangen, we moeten uit de prisoners dilemma’s stappen, we moeten weerstand bieden aan wat bureaucratie met ons doet, en weer handelend, verantwoordelijk mens worden.

Hoe je dat doet? Eerst veiligheid bieden aan dit meisje, en daarna pas elkaar stevig gaan aanspreken over hoe de financiering geregeld moet worden. Geen regionaal geruzie over wie die dementerende meneer met ernstige psychiatrische problemen in huis neemt, maar maatwerk bieden en met elkaar verantwoordelijkheid nemen: als wij hem opnemen, gaan jullie dan de psychiatrische expertise inbrengen? De client echt centraal stellen, en je realiseren dat voor complexe problemen vaak aanbod gemaakt moet worden, daar waar we nu vaak clienten afwijzen omdat ze niet in ons aanbod passen. En als professionals je plek innemen in het zorgen voor kwetsbare mensen. Niet alleen in de spreekkamer, maar ook op de barricades. Want als wij als professionals het niet doen, vechten voor de kwetsbare mensen die bij ons aankloppen, wie doet het dan?

Misschien moet daarover het debat gaan. Niet over een zoveelste wetswijziging in het sociale domein, maar over de vraag hoe we, ook in organisaties, weer mens kunnen zijn…

8 Reacties op Het ligt niet aan systeem, wet of kanteling, maar aan ons

  1. Vonneke schreef:

    Ik leerde vroeger: verander de wereld begin bij jezelf….dus ik ben het 100 % met je eens!

  2. An schreef:

    Dank, herkenbaar! Vanaf de eerste stap denken vanuit de schoenen van je client!

  3. Monieke schreef:

    Helder , en nog een toevoeging; Professionele en leefwereld met elkaar in gesprek over hoe het verder moet. De kwestie/ probleem/ situatie in het midden kring van betrokkenen eromheen, met elkaar opvolgen voor elkaar

    • Yvette Paludanus schreef:

      Mooi, een soort eigen kracht conferentie met iedereen die zou kunnen helpen, eigen netwerk én professionals

  4. Ellie schreef:

    Als ze daar bij het ggz niet zo in hokjes leven maar verder kijken dan hun neus lang is
    En meer psygologen in dienst nemen en niet denken het is geen GZ psycholoog dus die wil ik niet
    Dan zal de wachtlijsten ook minder worden
    Want ik ken psygologen die ook persoonlijkheids problematiek patiënten behandelen met hele goede resultaten
    Het is toch maar makkelijk dat alles aan ons licht
    En door praten aan een keukentafel daar lost je de problemen niet mee op

  5. fay Mc Meekin schreef:

    Het systeem kan alleen veranderen met medewerking van hen die het willen uitvoeren.

  6. Dank voor de heldere weergave en de oproep, de mens en de klant in de organisatie weer centraal te stellen.
    Echter, minstens even belangrijk is het feit, dat de verzekerings”mensen” en de gemeente-ambtenaren ook hun klant centraal stellen. Dit genereert minder kosten en een meer adequate begeleiding/behandeling…

  7. Anja Jekel schreef:

    Ik ben het helemaal met jou eens. Begin bij jezelf.
    En dan vechten tegen de regels en wetten in ons kikkerlandje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.