Heb je dat ook wel eens, dat je even geen zin hebt in het zoeken naar de nuance? Dat overkomt mij steeds als ik die bekende kreet lees, die in de transitie van de zorg gebruikt wordt: van zorgen vóór naar zorgen dát. Het moet me nu eindelijk eens van het hart: ik vind het een waardeloze tekst.

Zorgen vóór, dat zullen we best wel eens te veel doen. Dan kan het overnemen zijn, verantwoordelijkheid weghalen, zelfredzaamheid in de weg staan. Dan is er het gevaar dat mensen te afhankelijk worden, dat hen dingen uit handen worden genomen die ze nog prima zelf kunnen. En die misschien wel bijdragen aan een betekenisvoller leven. Zo lopen we als maatschappij misschien wel het risico om te verantwoordelijk te worden voor wat mensen zelf kunnen regelen, organiseren, betalen.

Dat we in de zorg en in de samenleving met elkaar in gesprek gaan over wat we voor elkaar kunnen en willen doen, dat lijkt me goed. Maar zorgen vóór, dat klinkt ook zo lief, en zo veilig. Als je kwetsbaar bent, of ziek, of in de war, als je bang bent, dan “mag je bij mij”(vrij naar dat prachtige liedje van Claudia de Breij). Dat is een samenleving waar we blij van worden: waarin we zorgen voor wie dat nodig heeft, voor wie niet mee kan komen, voor wie niemand meer heeft.

Van zorgen vóór naar zorgen dát, dat klinkt me veel te betweterig. Wij weten wel wat goed voor u is. Mevrouwtje. Wij gaan het niet voor u doen. Maar wij gaan het wel even regelen. Dat u het zelf doet, want dat is goed voor u. En als u het niet kan, dan gaan wij wel even regelen dat er een vrijwilliger bij u komt. Of dat wij uw mantelzorger voldoende ondersteunen. Zodat wij daarmee zorgen dat uw mantelzorger het volhoudt. En wij gaan ook uw case managen. Want dat is voor u misschien wel veel te ingewikkeld.

Zouden we ook kunnen zorgen mét? Samen met de cliënt, vanuit diens eigen regie, wij als mensen naast elkaar, gelijkwaardig? Dat u doordeweeks voor uw meervoudig beperkte kind zorgt, en wij in het weekend, zodat u even op adem kunt komen? Dat u uw buik wast, en ik uw rug? Dat wij samen in uw dossier schrijven wat u fijn en belangrijk vindt? Dat u met uw naasten samen een plan maakt om het beter te maken in uw gezin, en dat wij als professionals daarin om hulp gevraagd mogen worden?

Nu nog een nieuwe kreet verzinnen. Iets met zorgen, samen, met elkaar?

2 Reacties op Van zorgen vóór naar zorgen dát?!

  1. Frans Brouwers schreef:

    Yvette,
    uit mijn hart gegrepen!
    Ik moet denken aan de slogan die we als Nico Adriaans Stichting naar buiten dragen: “Zelfredzaamheid doen we samen”.

    Hartelijke groet,
    Frans Brouwers

    • Yvette Paludanus schreef:

      Dag Frans,

      Mooi, en fijn dat er organisaties als jullie stichting zijn.

      Hartelijke groet,
      Yvette Paludanus

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.